كلمه ي « ربا » در لغت بـه معني سود پـول ، بهره ، احسان ، بخشش و افـزوني است . « المنجد »
« ربا » به معناي نُموِّ ( رشد كـردن ) مـال و زيـاد شـدن آن است . « الميزان جلد 16 ص 277 »
رباخواري عبارت است از كـاهش يافتن بنيه ي مالي يك عدّه و ضميمه شدن امـوال آنان به امـوال
رباخوار .
اگر انسان چيزي براي مدّتي به ديگري بدهد و در عوض ، همان را با مقداري زيادتر بگيرد اين
عمل بر خلاف فطرت آدمي است. چون فطرت كـه پايـه و اساس زنـدگاني اجتماعي بشر را تشكيل
مي دهد حكم مي كنـد كه آن چـه را كه آدمي دارد و از آن بي نياز است با آن چه كه ديگران دارند
و او به آن نيازمند است معاوضه كند(آن مقدار كه از مال خود مي دهد به همان مقدار از مال ديگران
گرفته جاي خالي را پر كند نه بيشتر بگيرد و نه كمتر . )
اگر آدمي مالي بدهد و عيناً همان را بگيرد با چيزي زائد ( از دو جهت غلط است اوّل اين كه
مبادله اي صورت نگـرفته ديگر اين كه زيـادي گـرفته ) و اين ، حكم فطرت و اساس اجتماع را تباه
مي سازد براي اين كه از طرف رباخوار ، منجر به اختلاس و ربودن اموال بدهكاران مي شود و از طرف
بدهكاران ، منتهي به تهي دستي و جمع شدن اموالشان در دست رباخوار مي گردد .
« تفسير الميزان جلد 2 ص 630 »
هدف از گرفتن يا دادن ربا اين است كه به مال خـود يا ديگران اضافه كنيم در حـالي كه
خداونـد در آيه ي 39 سوره ي روم مي فرمايند : وَ مَا ءَاتَيتُم مِن رِباً لِيَربُوَا فِي اَموَالِ النَّاسِ فَلا يَربُوا
عِندَاللهِ وَ ما ءَاتَيتُم مِن زَكاﺓٍ تُريدُونَ وَجـهَ اللهِ فَاُولئِكَ هُمُ المُضعِفُونَ : و آن چـه [ بـه قصـد ] ربـا
مي دهيد تا در اموال مردم سود و افزايش بردارد نزد خدا فزوني نمي يابد ولي آن چه از زكات داديد
– در حالي كه خشنودي خدا را خواستاريد – پس آنان همان فزوني يافتگانند .
پس مالي كه انسان به عنوان ربا به ديگري مي دهد و قصد او از اين كار اين است كه مال ديگران
زياد شود آن مال نزد خدا زياد نمي شود و رشد نمي كند و ثوابي عايد او نمي شود بلكه عقاب هم دارد
امّاآن مالي كه با عنوان انفاق در اَشكال مختلفش مانند : ( زكات ، خمس ، صدقه و . . . ) در راه خدا و
براي رضا و خشنودي او داده شود ثوابش چندين برابر مي گردد .
« ربا » به معناي نُموِّ ( رشد كـردن ) مـال و زيـاد شـدن آن است . « الميزان جلد 16 ص 277 »
رباخواري عبارت است از كـاهش يافتن بنيه ي مالي يك عدّه و ضميمه شدن امـوال آنان به امـوال
رباخوار .
اگر انسان چيزي براي مدّتي به ديگري بدهد و در عوض ، همان را با مقداري زيادتر بگيرد اين
عمل بر خلاف فطرت آدمي است. چون فطرت كـه پايـه و اساس زنـدگاني اجتماعي بشر را تشكيل
مي دهد حكم مي كنـد كه آن چـه را كه آدمي دارد و از آن بي نياز است با آن چه كه ديگران دارند
و او به آن نيازمند است معاوضه كند(آن مقدار كه از مال خود مي دهد به همان مقدار از مال ديگران
گرفته جاي خالي را پر كند نه بيشتر بگيرد و نه كمتر . )
اگر آدمي مالي بدهد و عيناً همان را بگيرد با چيزي زائد ( از دو جهت غلط است اوّل اين كه
مبادله اي صورت نگـرفته ديگر اين كه زيـادي گـرفته ) و اين ، حكم فطرت و اساس اجتماع را تباه
مي سازد براي اين كه از طرف رباخوار ، منجر به اختلاس و ربودن اموال بدهكاران مي شود و از طرف
بدهكاران ، منتهي به تهي دستي و جمع شدن اموالشان در دست رباخوار مي گردد .
« تفسير الميزان جلد 2 ص 630 »
هدف از گرفتن يا دادن ربا اين است كه به مال خـود يا ديگران اضافه كنيم در حـالي كه
خداونـد در آيه ي 39 سوره ي روم مي فرمايند : وَ مَا ءَاتَيتُم مِن رِباً لِيَربُوَا فِي اَموَالِ النَّاسِ فَلا يَربُوا
عِندَاللهِ وَ ما ءَاتَيتُم مِن زَكاﺓٍ تُريدُونَ وَجـهَ اللهِ فَاُولئِكَ هُمُ المُضعِفُونَ : و آن چـه [ بـه قصـد ] ربـا
مي دهيد تا در اموال مردم سود و افزايش بردارد نزد خدا فزوني نمي يابد ولي آن چه از زكات داديد
– در حالي كه خشنودي خدا را خواستاريد – پس آنان همان فزوني يافتگانند .
پس مالي كه انسان به عنوان ربا به ديگري مي دهد و قصد او از اين كار اين است كه مال ديگران
زياد شود آن مال نزد خدا زياد نمي شود و رشد نمي كند و ثوابي عايد او نمي شود بلكه عقاب هم دارد
امّاآن مالي كه با عنوان انفاق در اَشكال مختلفش مانند : ( زكات ، خمس ، صدقه و . . . ) در راه خدا و
براي رضا و خشنودي او داده شود ثوابش چندين برابر مي گردد .
تصویری از قیامت بر مبنای قرآن 
